عبدالرحيم:السلام عليكم
فاطمة وسميرة:وعليكم السلام ورحمة الله وبركاته
عبدالرحيم:تعالى يافاطمة وراى
فاطمة نظرت تجاه امها
فاطمة:حاضر ياابوى
وفى غرفة عبدالرحيم
عبدالرحيم:اقعدى يابنتى
فاطمة:حاضر ياابوى
عبدالرحيم:انا عارف انك مستغربة انا ازاى عايز اجوزك واد عمك وانتى عمرك مااتعملتى معاه بس انا هقولك انا عملت اكده ليه
فاطمة:ياريت ياابوى تقولى
عبدالرحيم:انتى عارفة ان فى مشاكل بينى وبين عمك حسين صح
فاطمة:صح
عبدالرحيم:انا استلفت زمان من عمك 20 الف جنيه وبعديها بسنة استلفت منه 50 الف جنيه تمام
فاطمة:تمام يعنى انت استلفت منه 70 الف جنيه
عبدالرحيم:الله ينور عليكى وبعد ها بشهر استلفت 30 الف جنيه بقوا كام دلوقت
فاطمة:100 الف جنيه
عبدالرحيم:هو بصراحة ماكنش مقصر معايا فى حاجة
فاطمة:طب انت ليه استلفت منه المبلغ ده
عبدالرحيم:كنت عاوز اعمل مشروع وعملتوا ونجحت وكبرتوا وبعد سنة من نجاح المشروع المشروع ولع وبقيت على الحديدة هو اول ماعرف اكده جالى وقالى
فلاش باك
حسين:سلام عليكم
عبدالرحيم:وعليكم السلام ازيك ياحسين
حسين:الحمدلله عايزك فى موضوع اكده
عبدالرحيم:خير
حسين:انا عايز ال 100 الف جنيه
عبدالرحيم:بس ياحسين انت عارف ان انا دلوقت مش معايا فلوس
حسين:طب انا عندى فكرة
عبدالرحيم:ايه هى
حسين: نجوز حامد لفاطمة
عبدالرحيم:بس البت لسة صغيرة
حسين:نستنا لما تكبر
عبدالرحيم:ماشى
باك
عبدالرحيم:بس وانا نسيت الموضوع وجه من كام يوم وفكرنى بالموضوع ده
فاطمة:ماشى ياابوى وانا موافقة
عبدالرحيم:معلش يابنتى حجك على
فاطمة:بعد اذنك ياابوى
عبدالرحيم:اتفضلى يابنتى
فى الشركة
يوسف جالس على كرسية داخل مكتبه تدخل عليه السكيرتيرة
مروة:يوسف بيه فى واحد برا عايز يقابل حضرتك
يوسف:مقالش اسمه ايه
مروة:لا
يوسف:طب دخليه
مروة:حاضر،اتفضل ادخل
الرجل:ازيك يايوسف
يوسف(بسخرية):ازيك انت وازى بنتك المصونة
الرجل:ماكانش العشم يايوسف تعمل فى بنتى كده
يوسف(بعصبية):انت جاى تزعقلى انا وسايب بنتك تلف على حل شعرها اه تلاقيك عارف ان بت و***تلاقيك زيها
الرجل:اخرس انا هوريك يايوسف ازاى تقول عليا وعلى بنتى كده
يوسف(فى نفسه):ماشى ياجيهان بعتالى ابوكى يهددنى طب وحياة امى لاربيكى انتى وابوكى
يوسف قام خرج من غرفة المكتب وخرج من الشركة باكملها
فى جهة اخرى
حسين:حامد ياحامد
حامد:نعم ياابوى
حسين:جهز نفسك كتب كتابك الجمعة الجاية
حامد(بصدمة):ايه كيف ياابوى الجمعة الجاية وكمان تبقا مين
حسين:فاطمة بت عمك ومفيش كلمة بعديها فاهم
حامد:ياابوى اا
حسين خرج من الغرفة وترك حامد مصدوم
فى غرفة فاطمة
فاطمة جالسة على سريرها تبكى على حالها
فاطمة(فى نفسها):يارب انت اللى عالم بحالى يارب نفسى اللى فى قلبى يتحقق ياااارب
فى منزل اهل يوسف
يدخل سيف بمرحه المعتاد
سيف:ياااااااااااهل الدار انتوا فين يلا اصحواا
يوسف:سيف
سيف:نعم
يوسف:بطل الهبل اللى انت بتعمله ده شحط زيك ولسة اهبل
سيف(بعصبية):متقولش اهبل فاهم يايوسف وبعدين انا مبقتش صغير عشان تقولى اعمل ايه ومااعملش ايه ماشى
يوسف:كبرت عليا ياسيف ماشى براحتك بس متجيش تكلمنى عشان مصلحتك بعد كده تمام اصلا انا غلطان ان كنت جاى اقولك حاجة تفرحك انت اصلا ماتستاهلش
يوسف تركه وذهب الى غرفته
سيف(فى نفسه):ياترى ايه الحاجة اللى كانت هتفرحنى
مراد:سيييف
سيف:نعم يابابا
مراد:تعالا عايزك
سيف:حاضر استر يارب
فى منزل اهل حامد
حامد:ياما انا مش هتجوز حد انا وبعدين انتى عارفة ان انا بحب بت عم جابر صح ولا لا
سوسن:ايوة يابنى عارفة
حامد:خلاص يبقا تكلمى ابوى انى مش هتجوز بت عمى عبد الرحيم ماشى سلام
سوسن:يارب استرها
فى منزل عبدالرحيم
عبدالرحيم يتكلم فى الهاتف
عبدالرحيم:ازيك يااخوى
مراد:الحمدلله انت عامل ايه وسميرة والبت فاطمة
عبدالرحيم:الحمدلله كويسين
مراد:وحسين وحامد وسوسن عاملين ايه
عبدالرحيم:كويسين
مراد:مالك صوتك اتغير اول ماسالتك على حسين
عبدالرحيم:مفيش
مراد:فى ايه ياعبدالرحيم
عبدالرحيم:اصل وحكاله كل حاجة
مراد:وازاى متقوليش حاجة زى دى
عبدالرحيم:انت عارف انى مش بحب اشيل همى لحد
مراد:انا هاجى انا وعيلتى يوم الجمعة عشان اوقف المهزلة دى سلام
عبدالرحيم:سلام
