بقلم يارا عبد العزيز

—

دخل غرفة الملابس ولبس تيشرت اسود ابرز عضلاته چنة بصتله بأعجاب شديد نزل المطبخ

عيسى : صافية هاتي العشا بسرعة

صافية : حاضر يبيه

عيسى اخد الصنية من صافية

صافية: عنك انت يبيه انا هطلعها

عيسى : لا خليكي انتي اعملي عصير برتقال للهانم وطلعيه

اخد عيسى الصنية وهو خارج من المطبخ قابل كريمة

كريمة پاستياء وهي بتبصله : واخد الوكل لحد عندها عشنا وشوفنا

عيسى : نتكلم فى الموضوع دا بعدين يا اما انا لازم اطلع دلوقتي

طلع عيسى بسرعة وخۏف على چنة من قبل ما كريمة ترد عليه

فى الأرض الزراعية كامل كان قاعد مع صاحبه نوح ومولعـ’ين وبيشربوا شاي

نوح : عرفت أن عاصم النويري لسه بيدور على ابنه لحد دلوقتي

كامل بخۏف : محدش هيقدر ياخده مني انا اللى ربيته وكبرته انا اللى خليته راجل فى الوقت اللى اتخلوا عنه و رموه قدام باب الجامع من ٢٨ سنة ميستهلوش انه يكون معاهم

نوح : اشمعنا هو يا كامل طب ما انت عندك احفاد غيره عرفه مين اهله الحقيقين وسيبه هو اللى يختار لكن اللى انت بتعمله دا كدا هتبقى بتظلمه وبتظلم اهله لو عرف من حد تاني غيرك هيكـ”رهك يا كامل انت عارفه كويس

كامل بخۏف شديد: وهو ايه اللى هيعرفه محدش يعرف الموضوع دا غيري انا وانت محدش هيقوله فينا انا استحالة اتخلى عن عيسى حتى لو مش من صلبي ولا من صلب ابني بس انا اللى مربيه وانا بس اللى ليا حق فيه

_______

طلع عيسى بالصنية لاقى چنة نايمة راح عندها وهو بيدقق فى ملامحها مرر ايده على خدها بحب كبير واتكلم بهمس

: مكنش ينفع اتجوزك وانتي بتحبي غيري يا چنة انا اخدت من الدنيا كل حاجه ما عدا اكتر حاجه انا عايزاها وبتمناها اللى هي انتي وبس مش عارف ليه القدر جمعني بيكي وايه هي حكمة ربنا فى دا بس هنسبيها للوقت

اتكلم بصوت عالى نسبياً : چنة چنة

چنة قامت بكسل : نعم

عيسى : يلا عشان تاكلي

چنة بصډمة: عيسى انت شليت صنية الاكل قدام الناس اللى تحت وطلعت بيها بنفسك

—

عيسى: ايوا يلا لازم تاكلي

چنة بخۏف : ايوا ايه وقولي كمان ان مرات عمي كريمة شافتك

اللهم صلي وسلم وبارك على سيدنا محمد وعلى اله وصحبه اجمعين ♥️

عيسى راح جاب الصنية من على التربيزة وحاطها قدامها على المكان المخصص للنوم : يلا يا چنة

بدأ يأكلها بحب بصتله بخجل شديد

چنة : خلاص انا هاكل لوحدي

عيسى : لا عشان اطمن انك كلتي كويس ما هو يا تاكلي يا هاخدك و نروح المستشفى وهم بقى يتعاملوا مع الدوخة دي

چنة : خلاص هاكل

عيسى : انتي بتنامى كتير كدا ليه

چنة بتوتر : عادي

عيسى : تمام يلا كلي

مصطفى: انتي لسه صاحية

نور : انت كنت فين كل دا كل دا بتجهز ورق

مصطفى: عديت على ناس صحابي والقاعدة خدتنا

نور بعـ،صبية: طب على الاقل كنت رنيت عليا و قولتلي بڈم ..ا انا قاعدة مستنياك كدا من بدري وقلقانة عليك

مصطفى: نور صوتك ميعلاش وانا اصلا ارن عليكى واقولك ليه احنا مش زي اي اتنين متجوزين فاتاخرت أو بايت

برا دا شئ ميخصكيش تمام

نور بدموع: انا بس كنت خاېفة عليك تمام انا آسفة تصبح على خير

اتجاهلها و دخل جاب هدوم و دخل الغرفة الخاصة

نور بدموع من معاملته : اجبلك تتعشى

مصطفى: لا شكراً كلت برا نامي

نور : ماشي

خرج من الغرفة الخاصة ولاقها لسه صاحية

مصطفى وهو بينشف شعره : مش قولتي هتنامي

راحت عنده و خدت منه الفوطة وبدأت تنشف شعره بحب بص فى عينيها بحب واتكلم بتوهان

: روحي نامي يا نور

نور : متأكد انك عايزني انام يحبيبي

مصطفى بضعف وهو بيبلع ريقه : اها

نور وهي بتالتفافه بحب : متأكد يعني متأكد

مصطفى بتوهان : نور نامي بقى وخلي ليلتك تعدي على خير

نور : انت عارف انك وحشتني اوي اوي انهاردة ممكن متتأخرش عليا تاني

دفـ’ن رأسه فى عنقها واتكلم بهمس: حړام عليكى يا نور انتي مش بتأ’ذي غير نفسك كفاية بقى

نور : انا بحبك

—

مصطفى: مش هينفع

نور بتحدي وهي بتحاول تعصبه : ليه عشان تحافظ عليا لانك كدا كدا هتطلقني وغيرك هياخدني

مصطفى بغيرة : مين غيري و مين قال اني هطلقك اصلا

نور : أحدهم

شدد من مسكته ليها پاستياء لدرجة انها حسيت ان ضلوعها هتتكـ’سر من قوة مسكته

نور پألم و دموع : مصطفى

مصطفى : اياكي اسمعك بتقولي الكلام دا تاني انتي فاهمة

نور بدموع: حاضر

مصطفى پاستياء: روحي يا نور نامي

نور بقلة حيلة: تمام انت مش هتنام

مصطفى: وانتي مالك انام أو لا شئ ميخصكيش نامي بقى وخلي ليلتك تعدي

لا حول ولا قوة الا بالله العلي العظيم ♥️

نور : انا هروح الكلية بكرة معاك

مصطفى: مش عايز حد يعرف اني متجوز روحي بتاكسي أو فى العربية اللي هتوصل حنين و چنة هم الاتنين معاكي

نور بدموع : لدرجة دي تمام تصبح على خير يا دكتور مصطفى بعود نفسي على اللقب من دلوقتي عشان مقولش مصطفى قدام حد ويعرفوا اننا متجوزين كويس كدا

مصطفى بضيق : انا نازل الجنينة

چنة : انا هنام تصبح على خير