امام كان فى اوضته غير هدومه ، و قعد يفتح و يقفل فى الدولاب و الادراج بزهق ، و بقى عمال ينفخ و هو عمال يقول فى سره ، اهى دلوقتى تيجى تضحك عليا بكلمتين ناعمين زى كل مرة ، لكن لا ، انا زهقت ، انا متعلق فى ساقية طول النهار و هى قاعدة فى البيت لاشغلة و لا مشغلة ، و مش على بالها حاجة ، ياما ستات غيرها بتبقى قايدة صوابعها العشرة شمع لاجوازهم ، لكن هى ، و لا ليها لازمة .. انا زهقت ، و المرة دى بالذات لازم الاقيلها حل ، ده انا اللى فى سنى لسه ما اتجوزوش ، و انا ماوراييش غير الهم و الشقى ، انا محتاج واحدة تفرفشنى و تدلعنى ، مش واحدة كل ما تشوفنى ما وراهاش غير الطلبات
امام بقى مستغرب انها ما جاتش وراه تحايله عشان يروح يتغدى معاها و مع امه ، امه اللى اخواته رموها عليه من خمس سنين دلوقتى ، و معاشها مابيكفوش تمن علاجها اللى مش موجود فى التأمين الصحى اللى زينب بتروح تصرفه لها كل شهر ، و اخواته فاكرينه بيحوش من وراها
الوقت بيعدى و برضة زينب ما راحتش وراه ، امام اتنرفز زيادة و قال فى نفسه .. ايه يعنى أن ، ناوية تعاقبنى عشان زعقتلها ، و اللا تكونش ما عملتش غدا و ما صدقت و قالت اهو يفضل جعان
خرج من اوضته ، لمحها بجنب عينه قاعدة مكان ماسابها على الكنبة و ساندة راسها لورا ، طنشها و راح لامه فى اوضتها و لقاها زى العادة مستحمية و مغيرة هدومها و قاعدة فى سريرها ، سلم عليها
امام : ازيك يا ماما ، عاملة ايه النهاردة
ام امام : الحمدلله ، انت كنت بتزعق ليه
امام : ماتسغليش بالك ، اتغديتى
ام امام : و من امتى بنتغدى من غيرك ، ده انا حتى جوعت النهاردة بزيادة
امام بصوت عالى : ما هو البيت لو فيه ست بصحيح ، ماكنتيش تبقى جعانة لحد دلوقتى
ام امام بزعل : خف عن مراتك شوية ، دى ما بتقعدش على حيلها طول النهار
امام بزعيق : و هى يعنى بتخترع الذرة ، ما هى بتعمل اللى كل الستات بيعملوه ، و بعدين على صوته بزيادة و قال : ايه يا هانم هتفضلى قاعدة مكانك كده كتير، و اللا ناوية تربينى … هتجوعينا و تصوعينا لحد امتى
لما لقى زينب مارديتش خرج بغضب على الصالة و راح ناحيتها و مد ايده بعنف يشدها من أيدها ، لكن ايده وقفت فى نص السكة لما لقى وشها غرقان دم ، و مناخيرها بتنزف بغزارة و هى مغمى عليها
امام بصريخ : زينب ، زينب ، فى ايه
ام امام من جوة : مالها زينب يا امام فى ايه
امام بخضة : مناخيرها عمالة تجيب دم و مغمى عليها
ام امام اتسندت على الحيطة لحد ما خرجت و فى ايدها ازازة كولونيا بتحاول تمسكها من غير ما تقع منها ، امام خدها منها و حاول يفوقها بعد ما مسح الدم لكن ما فقتش و الدم ما وقفش
ام امام : كلم الاسعاف ، و اللا خدها على المستشفى بسرعة
فى وسط لخبطته ، الباب اتفتح و دخل احمد ، ابنهم الصغير ، اللى اول ما شاف منظر زينب جرى عليها بلهفة و هو بيسأل على اللى حصل ، و فى الاخر شالها و نزل يجرى بيها على السلم و اخدها على اقرب مستسفى
بعد انتظار طويل فى المستشفى و اشعات و فحوصات كانت النتيجة انها اتحجزت فى العناية المركزة بسبب الغيبوبة ، و التشخيص …. نزيف فى المخ نتيجة ارتفاع مفاجئ و شديد فى ضغط الدم و اللى ادى للغيبوبة
امام اترمى على الكرسى و هو مش مصدق اللى سمعه ، و بقى يكلم فى نفسه ، معقول … زينب فى غيبوبة ، طب ازاى دى عمرها ما تعبت قبل كده
احمد قعد جنب ابوه و سأله بحزن : ايه اللى حصل ، فى حاجة زعلتها ، انت زعقتلها تانى ، ضغطها ما بيعلاش غير لما بتزعق لها
امام باستغراب : و هو من امتى امك صغطها بيعلى
احمد : بقالها تلات سنين اهى ، يعنى انت ما تعرفش
امام باستغراب : لا ، ما اعرفش ، ليه ما حدش قاللى
احمد بتأنيب : و هو يعنى يا بابا لازم تبقى ماما تعبانة ، او بتشتكى من حاجة عشان ما تزعقلقهاش
امام بنرفزة : و ايه يعنى لما ازعق و اللا اتنرفز شوية ، ما انا طول النهار متعلق فى الساقية ، ايه المشكلة لما افكةعنةنفسى بكلمتين
احمد : و ما هى كمان متعلقة فى الساقية
امام بعند : بتعمل ايه يعنى اكتر من اللى اى ست بتعمله
احمد بزعل : و حضرتك بتعمل ايه اكتر من اللى اى اب و راجل مسئول عن بيت بيعمله
امام سكت و هو مذهول من كلام ابنه ليه ، ابنه واقف قدامه بيراجعه كلمة بكلمة ، و منحاز لامه ضده
امام فضل انه يسكت و ما حاولش يجادل احمد كتير و قال فى سره انه معذور ، اصل مهما ان كان اللى بين الحيا و الموت دى تبقى امه
امام اخد ابنه و روحوا ، لقى امه قاعدة مكان ما سابوها ، قلقانة على زينب ، و حاملة همها ، لما لقتهم داخلين من غيرها قلقت زيادة و قالتلهم : فين زينب ، ايه اللى حصل
احمد باختصار و هو بيبص لابوه بلوم : ضغطها على اوى عملها نزيف فى المخ و حاليا فى غيبوبة ، و الله اعلم ربنا هينجيها منها و اللا لا
ام امام : يا قلب امك يا زينب ، و سيبتوها لوحدها يا اولاد ، ليه ما حدش منكم فضل جنبها
امام : دخلوها الرعاية يا ماما ، ما ينفعش حد يقعد معاها
احمد : انا هغير هدومى و هرجع المستشفى ، انا جيت بس عشان اغير و اخد فلوس و انزل
امام : جدتك ما اكلتش ، حطلها اكل قبل ما تنزل
احمد بضيق : معلش يا بابا ، حضرتك حطلها ، و اكلها زى ما ماما كانت بتعمل ، لكن انا هنزل لماما
امام دخل المطبخ و راح سخن كل الاكل اللى كان موجود ، و عشان ما اتعودش انه يعمل اى حاجة او حتى يشوف زينب و هى بتعمل ، ولع البوتاجاز على الحلل والصوانى اللى موجودة من غير ما يعرف فيهم ايه ، و ساب كل العيون عالية ، و سابهم و راح عشان يغير هدومه ، و على ما افتكر انه يروح يشوف الاكل ، كان تقريبا معظمه شاط
نفخ بزهق ، بس فى الاخر غرف اكل لامه و راح يأكلها ، ام امام كان عندها مرض فى اعصاب ايدها ، فكان لازم حد ياكلها فى بقها ، و عشان زينب هى اللى كانت بتأكلها ، امام نسى و حط قدامها الاكل و قال لها كلى يا ماما و لما تخلصى اندهى عليا
ام امام اتكسفت تقول له انها مش هتقدر تاكل لوحدها ، فلما حاولت تمد ايدها تمسك المعلقة و الطبق ، كانت النتيجة ان صينية الاكل كلها وقعت على الارض
امام انتبه على صوت الحاجة اللى وقعت ، راح بص على مامته ، شاف المنظر ، و لقى مامته بتعيط ، نفخ بزهق ، و قال لها : خلاص معلش ، فداكى
ام امام : حقك عليا با بنى ، حاولت اكل لوحدى بس ما عرفتش ، كانت زينب هى بتاكلنى فى بقى ، ربنا يشفيكى يا زينب و يخرجك بالسلامة لبيتك و عيالك يا بنتى
الكلام نزل على امام زى الكرباج ، زينب كانت شايلة عنه مسئولية مامته بالكامل ، اكلها و شربها و نضافتها الشخصية ، ما كانش بيشوف الكلام ده قدامه غير وقت الاكل اللى بيجمعهم بس ، و عمره ما قال لها شكرا
حاول ينضف على اد ما قدر لكن ما عرفش ينضفها كما ينبغى ، وراح جاب طبق تانى لمامته و قعد ياكلها ، و لما مامته داقت الاكل رفضت تكمله لان كان طعمه كله شياط
فراح عمل لها سندوتش جبنة و قعد اكلهولها ، و رجع المطبخ و قف يبص حواليه ، مش عارف يعمل ايه ، و بعد وقت طويل لم الاكل كله فضاه فى الزبالة و حط الحلل كلها فى الحوض ، لكن حتى الحلل اتحرقت ، بص لهم بزهق ، و فى الاخر رجع اوضته ، و حاول ينام ما عرفش ، و فضل يتقلب مكانه لحد تانى يوم ، قام لبس عشان يروح شغله ، و قبل ما ينزل افتكر ان مامته هتفضل طول اليوم لوحدها من غير اكل ، كلم واحد من اخواته حكاله على اللى حصل لزينب و ان مامته لوحدها و محتاجة رعاية و طلب منه يبعتلها مراته ، و انه هيسيبلهم المفتاح عند الجيران
امام راح على شغله و بقى بيعد الساعات عشان ييجى معاد زيارة زينب و يروح يتطمن عليها ، كان حاسس بتأنيب ضمير انه كان مزعقلها قبل ما تتعب ، و التأنيب زاد بعد ما ابنه قال له انها كانت دايما صغطها بيعلى لما كان بيعمل كده ، و افتكر انه كان بيعمل كده كتير … كتير اوى
لما راح المستشفى لقى الوضع كما هو عليه ، رجع البيت لقى مراة اخوة قاعدة مع مامته ، سألته عن زينب و عرفت ان حالتها زى ما هى ، شوية و جه اخوه ، فامام اقترح على اخوه انه ياخد معاه مامته كام يوم على ما زينب تخرج من المستشفى فمراة اخوه رفضت بحجة ان ما عندهاش مكان و صحتها مش اد كده ، و مش هتقدر على خدمة مامته طول اليوم ، و فى الاخر قالت … اهى حتى زينب ما استحملتش و حصل لها اللى حصل ، و قالت لهم خلوها مكانها ، و هى و سلايفها كل واحدة تجيلها يوم على ما زينب تخف و ترجع بيتها
يوم و را التانى ، البيت اتبهدل ، و النظام اختلف ، و اللى داخة و اللى خارجة ، و كل واحدة بطلبات شكل ، و امام اكتشف ان طلبات البيوت فيها حاجات كتير جدا كانت زينب بتعتبرها كماليات لمجرد انها ماترهقوش بيها ، رغم ان غيرها كتير بيعتبروها من اساسيات الاساسيات
المصاريف كترت عليه جدا اضعاف مضاعفة ، رغم انه تقريبا ما بقاش ياكل فى البيت ، لكن كل يوم بيصرف على حاجات بيجيبها و بياكلوها اخواته و مراتاتهم اللى بييجوا لمامته
حتى مامته ، ما بقيتش بالنضافة و الهندمة اللى كانت زينب معوداها عليها
البيت بقى كئيب من غير صاحبته ، و امام بينه و بين نفسه، اخد عهد على روحه انها لما ترجع بالسلامة مايزعلهاش تانى ابدا
فى يوم راح لزينب .. الدكتور بشره انها فاقت من الغيبوبة ، و ان الحمدلله ما حصلش مضاعفات حركية عليها بسبب نزيف المخ ، لكن هتفضل تحت الملاحظة كمان يومين عشان يتأكدوا ان النزيف تمت السيطرة عليه و انه اتصرف تماما
طول الوقت ده كانت زينب رافضة تماما تتكلم مع امام ، كانت بتتكلم مع ولادها و جيرانها ، و كانت بترد على تليفونات اختها ، لكن لما كان امام يكلمها ، كانت تبصله و هى ساكتة تماما و فى الاخر تغمض عينها و تدور وشها بعيد عنه
لحد ما جه معاد خروجها من المستشفى ، امام اتفاجئ ان زينب طلبت من احمد انه يشوف حد ينضفلها شقة ابوها اللى فى البيت اللى قصاد امام ، و انها عاوزة تخرج من المستشفى عليها ، و اتفاجئ كمان ان احمد نفذلها رغبتها ، و ان هو و اخوه نقلولها هدومها كلها و حاجتها الشخصية بالكامل اثناء ما هو كان فى شغله من غير ما يعرفوه
امام قرر يسيبها على راحتها يوم او اتنين عشان ما يضايقهاش و هى لسه تعبانة ، و لما طلع معاها عند شقة باباها قال لها : انا سيبتك براحتك يا زينب ، بس مش معنى كده انى موافق على اللى عملتيه ده ، و مش هعديها لعيالك انهم يعملوا كده من ورايا ، انا هسيبك النهاردة بس ، لكن بكرة هجيلك ومش هسيبك هنا ابدا غير لما ترجعى معايا
زينب بهدوء من غير ما تبصله : روح عشان مامتك ، و تعالالى كمان تلات ايام عشان عاوزة اتكلم معاك
امام بفضول : و اشمعنى يعنى تلات ايام
زينب : تلات ايام .. اللى الدكتور طلب منى فيهم المتابعة
امام : طب و انتى هتقعدى لوحدك هنا
محمود اخو احمد الكبير : لا يا بابا انا و احمد هنقعد معاها
