بقلم فاطمه عيد

للى حصل تحت دا ( روح تفتكر ه لسوزى وتقوم تقف ) روح بصوت عالى : لا انا اللى عاوزه اسألك عن القرف اللى شوفته دا ( يمسكها من دراعها بيه ويضغط عليه ) زين بيه : اتلمى يا روح وصوتك ميعلاش ( روح تزق ايده ) روح : مش هتلم يا زين وهعلى صوتى .. انت رادى تجاوزت كل الحدود وانا مش هسمح بده ابدا ( زين ات من زقتها وحس انه عاوز يها ف اللحظه دى ) زين بصوت عالى : انا اللى تجاوزت كل الحدود واضح ا……. ( يقاطعهم خبط ع الباب .. يتنهد زين بنرفزه وبيحاول

يهدى نفسه .. يروح يفتح الباب يلاقيه احمد ) احمد : ايه يابنى كل دا عشان تفتح الباب زين : خير ! احمد : ايه مالك ناشف كده ليه ؟ .. ( يكمل بضحك ) .. هى العروسه الجديده مزعلاك ولا ايه ! زين : ياريت العروسه الجديده متبقاش محور للكلام يا احمد احمد : ياعم بهزر زين : اوك احمد : طب ايه مش ناوى تنزل تقعد معانا .. ( يبص جوه الاوضه ) .. وهى مش هتنزل معاك ولا ايه ؟ ( زين يرد الباب خالص وميظهرش غير هو وبس ) زين : هننام شويه وننزل احمد :

طيب متتأخروش زين : ان شاء الله ( يسيبه احمد وينزل .. يقفل الباب ويبص لروح كان عاوز يتخانق معاها اكتر بس هيتخانق ازاى وهو اللى غلطان اصلا .. يقلع هدومه وروح تدور وشها اول ما تلاقيه بيقلع .. يفرد ع جنبها وهى قاعده ) روح : انت هتنام كده ! ( ميردش عليها ويديها ضهره تشده من دراعه ) روح تعلى صوتها : انت هتناااام كدددده ( يقوم يقعد مره واحده لدرجه انها اتخضت ) زين بنفاذ صبر : هنام ازاى يعنى ! روح : قالع كده ؟؟ ( يمسك زين الشورت اللى لابسه ويبصلها ) زين : الشورت

دا مش باين يعنى ! روح : هو دا بالنسبالك هدوم ؟ زين : اه دا كده انا مراعى شعورك اصلا غير كده كنت قلعته .. ومن فضلك اسكتى بقي انا مش طايق منك ولا كلمه روح : طب انا مش هعرف انام وانت نايم كده زين : عنك ما نمتى ( يفرد ع ويدها ضهره وينام .. روح تفك الطرحه وتقعد جنبه ع لان مفيش كراسي ف الاوضه .. شويه وتحس انها بتنام .. تفضل تقاوم النوم ع اد ما تقدر بس النوم انتصر عليها ونامت جنبه .. يعدى الوقت .. يقلق زين ع صوت خبط ع الباب ..

يحس ان ف حاجه محطوطه ع جسمه .. يفتح عينه يلاقى روح رافعه رجلها عليه ونايمه ف ه .. يبص لملامحها الرقيقه ويسرح ف جمالها .. يقاطعه صوت الخبط زعج اللى ع الباب .. يشيل رجلها براحه من عليه ويقوم يفتح الباب .. يفتح يلاقى سوزى واقفه ع الباب ولابسه بيكينى اسود ولابسه عليه روب شفاف ابيض ) زين : بتخبطى كده ليه ؟! ( سوزى تقرب عليه وتلف ايدها حولين رقبته ) سوزى بدلع : وحشتنى خالص ( يبص زين لروح ويلاقيها نايمه .. يشيل ايد سوزى من عليه ) زين : بطلى تتصرفى كده .. احترمى مشاعرها ع

الاقل سوزى : يا سلام ومن امتى الكلام دا زين : من…… ( تقاطعه سوزى اللى ته مره واحده وته .. زين كان عاوز يبعدها بس هى عارفه ازاى تسيطر عليه .. بتلقائيه يلف ايده حوليها وهى ايدها ورا راسه بتشده ليها اكتر .. روح كانت بتتقلب ع وتحس ان مفيش حد جنبها .. تفتح عنيها براحه ومتلاقيش زين جنبها .. تستغرب ولسه بتتعدل ………… #يتبع #الحلقه ((5)) ( يبص زين لروح ويلاقيها نايمه .. يشيل ايد سوزى من عليه ) زين : بطلى تتصرفى كده .. احترمى مشاعرها ع الاقل سوزى : يا سلام ومن امتى الكلام دا زين

: من…… ( تقاطعه سوزى اللى ته مره واحده وته .. زين كان عاوز يبعدها بس هى عارفه ازاى تسيطر عليه .. بتلقائيه يلف ايده حوليها وهى ايدها ورا راسه بتشده ليها اكتر .. روح كانت بتتقلب ع وتحس ان مفيش حد جنبها .. تفتح عنيها براحه ومتلاقيش زين جنبها .. تستغرب ولسه بتتعدل تشوفهم .. تتص روح من اللى قدامها .. هى اه عارفه انه مش كويس وان سوزى كمان باين انها مش تمام .. بس متخيلتش ابدا الار توصل لكده .. تقوم من ع وتقرب عليهم .. زين يحس بحركتها ف الاوضه يتخض ويبعد سوزى مره واحده بعيد

عنه ويبصلها .. عينهم اتقابلوا ف نظره طويله ليها معانى كتير قطعهم وع روح اللى بتهددها بالانيهار .. زين واقف مستغرب قفه هو من امتى ب ع مشاعر حد كده ! او ليه اضايق انها شافته ف وضع زى دا .. طال بينهم السكوت وسابوا العيون تتكلم .. سوزى قطعت الصمت دا ) سوزى : هو انتو اول مره تشوفوا بعض ولا ايه .. مالكو متنحين كده ( تنتقل عيون روح لسوزى وتقرب عليها وتتجاهل وجود زين ) روح : ازاى تسمحي لنفسك ان راجل ك بالشكل دا او حتى يشوفك كده ؟ تضحك سوزى : لزوم الشغل يا عنيا

روح بنفور منها : انتى بنى اه مقرفه .. انتى مش متربيه اصلا .. انتى واحده رخيصه ( سوزى نوعا ما الكلام ضايقها .. هى مش اول مره تسمع كده بس جملتها بالذات تها ) سوزى : اتكلمى عدل يا بتاعه انتى .. عشان انتى مش اد قلبتى روح تبصلها بتحدى : اللى عندك اعمليه سوزى : ما تلم مراتك يا زين زين : سوزى من فضلك اطلعى بره دلوقتى سوزى بزهول : انت بتطردنى ؟ زين بيه مكتومه : ترجميها زى ما انتى عاوزه بس هم اطلعى دلوقتى ( تبصلهم سوزى بنرفزه وتطلع .. يقفل زين الباب ويبص لروح

اللى بعدت عنه وراحت قعدت ع بكل هدوء .. زين استغرب صمتها شويه متخيلش انها ممكن تاخد الضوع بهدوء كده .. يقرب عليها ويدوب هيقعد جنبها .. تسيبه ولسه هتقوم يمسك دراعها ) زين : ثوانى يا روح ( روح تزق ايده بنرفزه ) روح بيه : ايدك دى منيش زين : اوك مش هقرب منك .. بس ممكن تهدى وتقعدى .. احنا لازم نتكلم روح : معتقدش لازم زين : لا لازم .. من فضلك اقعدى ( تقعد روح . زين لسه هيتكلم تقاطعه ) روح : ثوانى بس مش كل مره تغلط تقعدنى نفس القعده دى وتقول اى

كلام وانا هبله وهصدق واسكت .. رادى مش مستحب انك تتكلم .. انا حقيقي مش طايقه منك اى حاجه .. حتى سماع صوتك مش طايقاه .. ف لو انت شايف اننا لازم نتكلم .. يبقي انت رادى اللى هتسمعنى ( يشاورلها باغه بمعنى تمام ) روح : من ساعه ما جيت وانت عمال تقولى شروط وقوانين ولازم تعملى ولازم متعمليش ولا كأنك اشتريتنى .. لا وكمان عايش براحتك وع مزاجك ومش مهتم لحد ومش فارق معاك حد اصلا .. وفوق دا كله بيبقي ليك عين تتكلم وترد وتقوى .. انت ازاى راضي بنفسك كده .. ازاى مرتاح وعايش حياتك ..

انت ماشي تدوس ع اى حاجه ف طريقك لدرجه انك عاوز تدوسنى انا كمان بضمير بارد ولا كأنى اله مش بتحس .. عاوزنى اقولك حاضر ونعم وامرك مطاع وانت اصلا متستاهلش دا .. عاوز تفرد سيطرتك وشخصيتك عليا ومش مهم انا او تفكيرى هم اللى ف اغك يمشي .. بتلغى شخصيتى وعاوز تلغى طحاتى عاوز تكسر جناحتى عشان افضل تحت طوعك طول العمر .. عاوزنى اله مسخره لراحتك وبس .. شويه تقولى طفله ومش هلمسك وشويه تشدنى ونى وتنى .. شويه تتكلم بهدوء وبحنيه وشويه تزعق وتت وتهددنى .. انا كل دا ساكته ومستحمله عشان ظروف الجوازه قولت واحده واحده

هنتعود ونتعامل .. لكن بالاسلوب دا وباللى شوفته انهارده انا مستحيل اقدر اتعامل معاك .. ( صوتها يبدأ يعلى ) .. انت ايه يااخى مش قادر تاخدها بره حتى !!! مش قادر تمشيها دلوقتى احتراما لوجودى ؟؟؟ للدرجاتى حقارتك وصلتك انك تعمل كده قدامى !! للدرجاتى انت الضمير !!! ربنا يهديك يا زين .. بس يهديك بعيد عنى .. ( تقوم تقف وتتنهد بقوه وتبصله ) .. طلقنى ( زين كل دا بيسمعها وهو مش مستوعب ان الكلام دا طالع منها .. ازاى بسنها الصغير دا قدرت ته بالشكل دا .. قدرت تعمل اللى ابوه وامه يأسوا يعملوه .. كلامها

كان زى السكاكين اللى بتقطع ف جسمه .. كل كلمه سابت عميق بينزف جواه .. حس بصغره قدامها وانها شخصيه نضيفه مش مناسبه مع قذارته .. يبصلها وصوت جواه عاوزه يقوم يريبها عشان تحرم تكلمه كده تانى .. وصوت تانى عاوز يشدها له ويعتذرلها ويهديها .. عمال يفكر وكلمه واحده رنت ف ودنه ” طلقنى ” طب هو ليه رافض الكلمه دى ! ليه مش عاوز يسيبها ف حالها ويرجع لحياته الطبيعه ؟؟ ليه نطق دا بقي مرفوض بالنسباله ؟؟!! .. يقاطع تفكيره روح اللى ربعت ايدها وبصتله بهدوء ) روح : ع فكره الضوع مش محتاج التفكير دا كله

زين : انتى انتى صح ! روح : لا انا حاليا عقلت بجد .. احنا مينفعش نقعد يوم واحد مع بعض بعد اللى حصل دا .. من فضلك يا زين طلقنى زين : روح اهدى كده وفكرى بالعقل .. انتى مش ف وعيك حاليا روح : انا دلوقتى اكتر وقت عاقله فيه .. من فضلك كفايه لحد كده زين : ا…… تقاطعه روح : من فضلك ( تسيبه وتدخل وزين قاعد مكانه متخيلش انها ممكن توصل لكده ابدا .. روح ف بتعيط بحرقه اخيرا قدرت تنهار .. حست بالاهانه الكبيره اللى حصلت ف حقها بعد اللى شافته دا .. وعها

تنزل وكل شويه تمسحها وتعيط اكتر ومش عارفه تهدى .. وهى بتفتكر شكلهم وسؤال جه ف بالها ” لما قدامها بيعملوا كده اومال من وراها العلاقه وصلت لفين ؟! ” .. حاولت تتخيل بس للاسف معرفتش هى مش عارفه الاقذر من كده ممكن يكون ايه اصلا .. تاخد شاور بارد اعتقاد منها انها كده هتهدى النار اللى شعللت جواها .. خلصت الشاور ولبست بورنس طويل كان جود ف .. تخرج تلاقى زين قاعد ف مكانه .. تتجاهله وتروح عند الدولاب .. زين يقرب منها ويقف وراها بالظبط وهى فاتحه الدولاب بتطلع حاجه تل ) زين : انا اسف بجد ..

حقك عليا روح تغمض عينها ب : اسفك مش هيغير حاجه يا زين .. وفر اسفك واتمنى تنفذلى طلبى ( يلفها زين ليه ويبص ف عينها ويمسك وشها بايده ) زين : مستحيل اللى بتطلبيه دا .. مش قف واحد اللى يوصلنا للطلاق .. دا كده لعب عيال روح : انت شايف ان دا قف واحد ؟؟ تيجى نبدل الادوار كده .. تخيل انك دخلت وشوفتنى مع راجل وبهدومه الداخليه بس .. وعملت معاه زى اللى انت عملته معاها بالظبط .. تفتكر وقتها مكنتش هتوصل للطلاق ؟؟؟؟؟؟؟ .. طب بلاش كده تخيل بقي كمان انى بقولك اهدى ونتكلم بهدوء الضوع

مش مستاهل .. يااخى داانت عملت كده قدامى ياريتنى كنت دخلت عليكو فجاءه ع الاقل هتكون احترمت وجودى .. لكن انت كسرت كل القواعد وتجاوزت كل الحدود .. داانت مهمكش اى حاجه .. ازاى مش عايزها توصل للطلاق هااا ؟!! .. ازاى اعدى اللى شوفته واسامح ؟؟؟ ازاى اصلا تطلب منى حاجه زى دى ! ( وهى بتتكلم عه خانتها ونزلت من عينها .. زين يمسحلها وعها بحنيه وياخد راسها ف ه ) زين : انا اسف والله .. اسف انى كنت سبب ف ك كده .. غلطه واوعدك مش هتكرر ( روح ترفع راسها وتبصله ) روح : انت

كل مره بتقول كده زين بابتسامه : اعتبريها اول مره ( يبصلها ف عينها وهى نوعا ما ابدتت تهدى وتروق لمجرد انه اهتم يصالحها .. زين سرح ف صفاء عينها .. ومحسش بنفسه غير وهو بيقرب من ها .. روح عقلها هنا مأسعفهاش ولاول مره تسمح لرغبتها تتحكم فيها .. تغمض عينها وتقرب وشها منه .. يها زين ويا عليه برقه .. عدى عليهم وقت مش قليل وهما ع الوضع دا .. زين مشى ايده ع وسطها ووصل للرباط بتاع البرنس وشده لحد ما اتفك وروح لفت ايدها حوالين رقبته و ليها .. يقاطعهم خبط ع الباب .. يتجاهلوا بس

الخبط مش بيبطل .. يبعد عنها بصعوبه ويبصلها وهو صوت تنهيداته عالى ) زين بهمس : ثوانى وجاى ( تشاورله باغها بمعنى تمام .. يروح زين يفتح الباب يلاقيها سوزى ) سوزى : ايه يا كوكى كل دا !! مش يلا بقي عشان نخرج زين : دقايق ونازلين سوزى بغمزه : مش عاوزنى اساعدك ف اللبس زين بحده : انزلى واحنا هنحصلك ( تستغرب سوزى طريقته جدا .. ولسه هتدخل يوقفها زين بحركه من ايده .. تستغربه اكتر ) زين : انزلى يلا سوزى : اوكى متتأخرش زين : تمام ( تنزل سوزى وزين يقفل الباب ويرجع لروح اللى قفلت

البورنس وظبطت نفسها ورجعت ملامحها لل .. يتنهد زين ويحاول يلطف الجو ) زين بضحك : ممكن نعمل فلاش باك روح : اخرج بره عاوزه اغير زين بجديه مصطنعه : انا ملحقتش اشوف حاجه ع فكره .. من فضلك سيبينى اشوف شغلى ( روح تزقه لبره ) روح : اخرج بره يلا زين : طب ه واحده روح بحده : اخرج بره زين : لا مش خارج .. واترزعى عند الدولاب خلينى اشوف شغلى روح : انا مش بهزر ع فكره زين : انا بهزر عادى ( تكتم روح ضحكتها وتزقه من كتافه .. وهو عمال يلف حوليها بحركات فكاهيه

لدرجه انها ضحكت ) زين بضحك : الله ماانتى سنانك حلوه اهو .. مش بتضحكى ليه بقي روح : زين زين : قلبه روح : عاوزه اك ( يستغرب زين طلبها جدا .. بس يفتح ايده ويا .. روح تفضل تمشي وهى ف ه وهو بيمشي معاها وكل تفكيره انها اخيرا رضيت عنه وبين ايده دلوقتى .. يقطع تفكيره روح اللى زقته مره واحده وقفلت الباب .. يبص حوليه بيحاول يستوعب انها طردته .. يتنهد بقوه ويفتكر سوزى ) زين لنفسه : الهى تولعى بنفس السرعه اللى خبطتى بيها يا بعيده .. اوووووووووف ( لسه هينزل لصحابه .. يفتكر انه

لابس شورت بس .. يخبط ع روح ) روح من ورا الباب : عاوز ايه بقي زين : افتحى اغير هدومى بس روح : ثوانى طيب ( تخلص روح لبس وتفتح الباب يلاقيها زين لابسه بنطلون اسود وشيمز اسود وطرحه كافيه وكوتش ابيض .. يفضل باصصلها وينبهر بجمالها .. روح لاقيته واقف متنح قدامها .. تشاور بايدها قدام وشه ) روح : اتفضل ادخل زين : احم اوك وسعى روح : لا انا خارجه اصلا .. هنزل تحت عقبال ما تخلص لبس زين : استنى احسن ننزل سوا روح : اشمعنا ! زين : عشان ميحصلش حاجه بايخه تحت تضايقك

روح : انا اكيد مش هقعد ف الاوضه وانت بتغير يعنى زين : هلبس ف روح بنفاذ صبر : اوكى انجز بقي ( يدخل زين وروح تقفل الباب .. يعدى الوقت زين بياخد شاور ف وروح قاعده ع مستنياه يخرج .. يخبط الباب .. تروح روح تفتح الباب تلاقى شخص اول مره تشوفه ) روح : ايوه ! ( يبصلها من فوق لتحت بتفحص وهى مستغربه نظرته وسكوته ) روح : خير ف حاجه ؟ احمد بابتسامه : زين فين ! روح : بياخد شاور احمد : امممم طب يلا عشان كلنا جهزنا روح : تم……. ( يقاطعهم صوت زعيق

تحت .. زين كمان يخرج ع اثر الصوت ) زين : ايه الصوت دا ! روح : مش عارفه احمد : دا صوت سوزى ( ينزلوا كلهم جرى ف الريسيبتشن يلاقوا سوزى عماله تزعق ) زين : بتزعقى كده ليه ! ( تبصلهم سوزى بيه وتبص لروح ) سوزى بنرفزه : اهى شرفت اهى .. واقفه ولا كأنها عامله حاجه روح تغراب : انتى بتكلمينى انا ! سوزى بيه : اومال بكلم امك يعنى…… #يتبع….. توقعاتكوا ؟!!

#الحلقه ((6)) ( ينزلوا كلهم جرى ف الريسيبتشن يلاقوا سوزى عماله تزعق ) زين : بتزعقى كده ليه ! ( تبصلهم سوزى بيه وتبص لروح ) سوزى بنرفزه : اهى شرفت اهى .. واقفه ولا كأنها عامله حاجه روح تغراب : انتى بتكلمينى انا ! سوزى بيه : اومال بكلم امك يعنى زين : انتى بتكلميها كده ليه ؟! سوزى تبصله : الهانم مراتك سرقت الانسيال بتاعى ( روح تبصلها بصه .. كل الجودين يستغربوا كلامها جدا .. وزين مش مستوعب اصلا اللى قالته .. روح تبص لزين مستنياه يتكلم ) معاذ : ايه اللى بتقوليه دا !! عيب كده

سوزى بيه : عيب اللى قولته !!!! ومش عيب انها تسرق ؟؟؟؟ زين بصوت عالى : الزمى حدودك .. تسرق ايه ! ايه الهبل اللى بتقوليه دا !!! سوزى : اللى بقوله مش هبل .. انت بقي شوف الهانم اللى دخلتها وسطينا ومن اول يوم اتسرق الانسيال الاظ بتاعى ( روح كل دا بتسمع وبس .. حبت تختبر زين وتعرف هيعرف يجيبلها حقها ولا لا ) زين : اولا لما تتكلمى عنها اتكلمى بأدب .. ثانيا الهانم اللى بتتكلمى عنها دى احسن منك بمليون مره .. فياريت تلمى الدور لان صدقينى مش هتهاون ف اللى هيحصل سوزى : انت بتكلمنى

كده عشانها ؟! .. انت بتدافع عنها ليه اصلا ؟؟ ما تشوف انت ما يمكن هى فعلا حراميه وراسمه قناع البراءه وبتخدعكوا كلكو بيه زين : لا مش هشوف لانها مستحيل تعمل كده .. دى مجرد تخارف ف اغك سوزى بزعيق : والثقه دى جايبها منين !!!!! .. لحقت امتى تثق فيها كده ؟؟!! زين : اولا دا شيء ميخصكيش .. ثانيا دى مراتى يعنى مطالب منك تحترميها غصب عنك واياكى تقولى كلمه واحده ف حقها لانى والله ما هرحمك .. فاحفظى مقامك واتلمى سوزى : لا مش هتلم .. ( تبص لكل صحابها وتتكلم بيه ) .. ممكن تقولولي

الانسيال بتاعى فين ! .. احنا مش اول مره نسافر مع بعض .. اشمعنا رادى اتسرق يعنى ؟؟ معاذ : شوفيه كويس ف الشاليه او ف اوضتك جايز مخدتيش بالك منه .. ليه افترضتى انه مسروق ؟ سوزى : دورت عليه ف كل مكان ف الشاليه ملقتهوش .. يبقي اكيد حد خده .. وكلنا مش اول مره نتجمع .. لكن هى اول مره تتجمع معانا وحاجه تختفى كده احمد : مش شرط يبقي اتسرق ممكن يكون وقع منك ساره ” صاحبتهم ” : احمد معاه حق جايز وقع منك ف الطريق او نسيتيه ف القاهره مثلا سوزى : خلاص يعنى

كلكو اتجمعتوا انها مسرقتش حاجه !! .. تمام يبقى افتشها وافتش شنطتها وبعدين نتكلم ( لسه هتقرب عليها .. زين يقف قدام روح ) زين بزعيق : انا اقسم بالله محترمك لحد دلوقتى .. لكن اى حركه هتعمليها ولا كلمه هتقوليها .. هنك .. انا عاوزك تجازفى بس وتقربى منها وشوفى انا هعمل ايه ( سوزى تبصله بيه وتطلع اوضتها .. زين يشد روح من ايدها ويطلع الاوضه .. يدخلوا الاوضه ويقفل الباب ) زين : حضرى الشنط وانا هنزل اشوف مكان نقعد فيه روح : زين زين : نعم روح : انا مسرقتش حاجه .. ا…….. يقاطعها زين :

انا مطلبتش منك انك تبررى تمام .. جهزى الشنط واقفلى الباب ولو مين خبط عليكى متفتحيش روح : حتى لو انت خبطت مفتحلكش ؟! ( يغمض زين عينه بيه بيحاول يهدى نفسه .. هو مش حمل غباءها اطلاقا .. ف اغه مليون فكره وفكره وحاليا مش رايق لاى سؤال او نقاش ) زين بيه مكتومه : ارجوكى مش وقته غباء تمام .. انا مش ناقص حقيقي روح : افتحلك انت بس يعنى !! زين بصوت عالى ممزوج بنفاذ صبر : اااااايوه ( تتخض روح من نبره صوته ) روح : خلاص طيب اهدى ( يسيبها ويخرج من الاوضه وينزل ..

يلاقى كل صحابه قاعدين ف الريسيبشن معاذ اول ما يلمحه ينادى عليه .. زين يتجاهله تماما ويتجاهل الكل ويخرج من الشاليه .. يركب عربيته ويتحرك .. روح اول ما نزل طلعت الشنط بتاعتهم اللى لسه متفضوش حتى .. جمعت كل متعلقاتهم الشخصيه اللى طلعوها من الشنط وحطتها جوه الشنطه تانى .. بعد ما خلصت دخلت خدت شاور وغيرت هدومها ولبست هدوم ينفع تخرج بيها وقعدت ع مستنيه زين يرجع .. يعدى الوقت .. زين يرجع الشاليه .. يدوب داخل يوقفه احمد وكان معاه سوزى .. حاول يتجاهلهم بس احمد وقف قدامه ومنعه يمشي ) احمد : اعتقد انك هديت دلوقتى

زين : هيفيد بايه سواء هديت او لا ؟! احمد : سوزى عاوزه تتكلم معاك زين : مش فاضى سوزى بدلع : يا زينوو………. ( يقاطعها زين بحركه من ايده من غير ما يبصلها ) زين بصرامه : قولت مش فاضى ( تقرب منه وتمسك ايده بس زين يسحب ايده منها بهدوء ) زين ببرود : اعتقد انى هزائتك بالادب .. لو دا مكفكيش انا ممكن اهزائك بقله الادب .. يستحسن تسكتى وتهدى وبطلى ترخصي نفسك لانى بدأت اقرف منك .. بعد اذنكو ( يسيبهم ويطلع وسوزى واقفه مكانها وحست كأن حد رمى عليها جردل ميه بارده .. يطلع زين

اوضته ويدخل .. يبص حواليه ويتأكد ان كل حاجه مترتبه .. يفتح الشنط ويلاقى كل الحاجات جوده وجاهزه ) زين : كده تمام .. يلا روح تفسار : هنروح فين ؟! زين : متسأليش كتير روح : اوكى ( ياخد الشنط وينزل وروح وراه .. صحابه ياخدوا بالهم منه .. كلهم يقوا ويقفوا قدامه يمنعوه يخرج ) زين : لو سمحتوا يا جماعه ابعدوا وخلونا نمشي مفيش داعى للى هتعملوه لاننا فعلا هنمشي معاذ : ايه يابنى اللى بتقوله دا ! .. استهدى بالله يا زين دا سوء تفاهم وهيتحل .. متكبرش الضوع كده يبصله زين : انت شايف انه

سوء تفاهم وانى مكبر الضوع ؟! ( يسكت معاذ لانه فعلا معاه حق واحترم قرار صاحبه ووقفته مع مراته ) محد ” صاحبهم ” : طب اقعد ونحل شكله زين : بعدين احنا حاليا لازم نروح ونستلم الشاليه سوزى بصه : انت اجرت شاليه ! .. انت بجد مش هتقعد معانا ( يتجاهلها زين ويمسك ايد روح ) زين : بعد اذنكو يا جماعه هنروح نرتاح شويه ونتقابل الصبح احمد : يابنى اعقل وبطل اللى بتعمله دا معاذ : خلاص يا احمد سيبه .. خليهم براحتهم مريم ” صاحبتهم ” : ازاى يعنى يمشى وهو مضايق كده ؟! زين :

مش مضايق بس مش مرتاح هنا .. فالاحسن تسيبونا براحتنا بدل ما نرجع القاهره وكده الضوع هيكبر بجد احمد : هم خلى بالك منها يبصله زين : افن ! احمد : يعنى خلى بالكو من نفسكو ( يبصله زين نظره ليها الف معنى واحمد نوعا ما قلق من نظرته ) زين : يستحسن الكل يعتبرها مش جوده والتعامل يكون معايا انا بس .. مراتى خط احمر سوزى : يااخويا ع ايه كل دا .. بلا نيله روح : ما تتلمى بقي يا وليه انتى انا ساكتالك من الصبح ( زين يضغط ع ايد روح جامد ويبصلها بحده لدرجه انها خافت

منه وسكتت .. ياخد الشنط ويخرج روح قدامه .. يركبوا العربيه .. يعدى وقت كتير .. يوصلوا الشاليه اللى زين اجره .. شاليه قدام البحر بالظبط .. الطريق حوليه شبه صحرا .. النور خفيف يدوب مدى ضي للمكان .. روح تبص ع الشاليه وتنبهر بجماله .. كل الشاليه ابيض والحيطان ازاز وف جنينه كبيره حولين الشاليه بتنتهى بالرمل ويه ) روح بانبهار : احنا هنقعد هنا !!!! زين : ايوه روح : واااااو بجد زين : طب هنفضل واقفين كده كتير ! روح : احم .. طب مش هتفتحه زين : طب مش نقرب ( تبتسم روح وياخدها زين ويدخلوا

الشاليه اللى اقل ما يقال عنه انه رائع .. روح ابتسامتها اترسمت ع وشها وزين استغرب فرحتها بحاجه بسيطه زى دى .. قدرت تنسي اللى حصل لمجرد انه جابها ف مكان كويس .. استغرب سذاجتها جدا وف نفس الوقت ابتسم ع ابتسامتها وبرائتها .. بصلها ولاول مره عينه تلمع ويحس بالارتياح لمجرد انه شايفها بتبتسم ومبسوطه .. روح عماله تتفرج ع كل ركن ف البيت وهى بتضحك لفت انتباها سكوت زين .. تبص تلاقيه بيبصلها ومبتسم تستغربه ) روح تغراب : بتبصلى كده ليه ؟! ( يفوق زين من سرحانه ف جمالها ويحاول يرسم الجديه ع وشه ) زين :

لا ابدا .. فضي الشنط ويلا ننام روح : هو ايه حكايه جهزى الشنط فضى الشنط .. جهزى فضى .. ف ايه هى الشنط مضايقاك ف ايه ! زين : مش مضايقانى ولا حاجه بس انا حابب انام روح : طب هفضيها بس نهدى شويه من الطريق زين : اوك روح : احم .. هو كان حوالينا فاضي ؟ زين : مش فاهم ! روح : قصدى احنا الوحيدين ف نطقه ؟؟ زين : برضو مش فاهم عاوزه توصلى لايه ؟! روح : اصل بقالنا حوالى تلت ساعه من الطريق الرئيسي لهنا وانا مشوفتش ولا شخص خالص .. كأننا لوحدنا