يط زين : دا ع
اساس انى انا اللى زعلتك ؟ روح : ايوه زين : والله !! روح بضحك : عديها بقي زين : حاضر .. ممكن ننام بقي روح : مش قبل ما نتكلم زين بنفاذ صبر : روح كفايه متضغطيش اكتر من كده .. مش حابب اتكلم ( تتعدل روح وتمسك خده وتحطها ع وشه ) روح : خلاص نام نااااام ( يضحك زين ع شكلها وحركتها الطفوليه ) زين بضحك : بس بس كفايه روح : هتسمعنى ولا لا ! زين : هسمعك بس مش دلوقتى روح : يوووووه زين : روح بجد محتاج انام .. الفجر قرب يأذن وانا لسه
منمتش وفروض اصحى بدرى .. من فضلك كفايه بقي روح بزعل : خلاص يلا ننام ( تفرد ع وتديله ضهرها .. يبتسم زين ويطفى النور وينام جنبها .. يفرد جنبها ويشدها له كانت لسه هتعترض بس يها جامد لدرجه انها مش عارفه تتحرك .. يقرب ع ودنها ) زين بهمس : بحبك ( روح تتص من الكلمه اول مره تسمعها ف حياتها .. زين يبتسم ويها من خدها ويدفن وشه ف رقبتها وينام .. تبتسم روح بفرحه وتنام هى كمان .. يعدى اليوم .. ف مكان تانى خالص .. بالتحديد ف وسط الصحرا .. خيمه حوليها أغنام كتير .. جواها
اثاث بسيطه وباين انها بقالها كتير منصوبه .. كل حاجه باين عليها الق .. راجل كبير نايم ع بيكح جامد .. لدرجه انه مش عارف ياخد نفسه .. ينادى ع مراته ) عبدالله : فاطنه يا فاطنه ( تدخل ست جوه الخيمه ) فاطمه : ايوه يا حج بتنادينى ؟ عبدالله : هاتيلى الدوا يا فاطنه .. حاسس روحى بتتسحب منى ( تجرى تقعد جنبه ) فاطمه بقلق : لا يا حج روق كده .. منتصر هيجيب الدوا ويعاود .. استحمل ياخويا عبدالله بصوت باين عليه الخنقه والتعب : مجادرش يا فاطنه خلاص .. باينى بودع فاطمه بوع : متقولش
اكده بعد الشر عليك .. انشاله انا وانت لا .. الواد هيجى وتاخد الدوا وهتبقي احسن من الاول كمان .. استحمل ياخويا الله يخليك عبدالله : اسمعينى يا فاطنه منيح .. لازم تلاقوا البت .. لازم تعرفيها كل حاجه .. اوعى يا فاطنه تسيبها بعد ما ا .. لمى الشمل اللى اتقطع يا فاطنه .. امانه ف رقابتك انتى ومنتصر ليوم الدين فاطمه تعيط بحرقه : متقولش كده ا يدك .. هتفوق وهتبقي كويس والله .. اسكت عشان الكلام غلط عليك عبدالله بصوت مبحوح : امانه عندك يا فاطنه .. رجعى الشمل ( قال جملته دى واتشاهد والروح راحت للى
خلقها .. تصوت فاطمه اول ما تلاقيه قاطع النفس وتعيط بحرقه .. يدخل شاب عليهم يتخض اول ما يلاقيها كده .. يجرى عليهم ويشده ) فاطمه ب وصوت متقطع : ابوك مات يا منتصر .. ابوك مااااات ( منتصر مش مستوعب اللى سمعه .. يقعد ع الارض جنب ويشد ابوه وهو مش مصدق انه فعلا مات ) منتصر بصوت مهزوز : ابوى .. رد عليا يا ابوى ” نقف لحظه .. منتصر .. شاب وسيم .. عمره 22 سنه .. معاه الاعداديه .. راجل بكل ما تحمله الكلمه من معنى .. بيكره الستات كلهم وعنده عقده منهم .. من اللى
ابوه حكاله عنهم وهو مبقاش طايق ولا ست ف حياته .. عايش هو وابوه وامه ف الخيمه دى بقالهم 3 سنين .. وكل شويه ينقلوها لمكان مختلف ف وسط الصحرا .. حياتهم غير مستقره ومهدده .. ع طول معاه مسدس وسكينه عشان لو هجم عليهم اى حيوان مفترس من اللى جودين ف الصحرا .. بشرته قحيه غامقه وشعره اسود وباين عليه ملامح صرين الاصيله .. عيلته عنده خط احمر واللى يقربلهم يبقي مصيره ال .. طبعه صعب وه حامى والكل ب منه .. نرجع تانى ” فاطمه ب وصوت متقطع : مبيردش عليا يا ولدى .. عبدالله مات خلاص ..
يا حسره قلبي عليه ( يقف منتصر ويمسح العه اللى كانت بتهدده بالنزول .. ويزفر بقوه ) منتصر : حقك راجع يا حج والله لارجعه واحققلك مرادك .. انا هريحك ف تربتك يا غالى .. ( يمسك فاطمه من دراعها ويقومها ) .. قومى لمى الحاجات وجهزى نفسك هننزلو القاهره ندفنوه هناك ونحقق مطلبه .. مبقاش ف وقت نضيعه فاطمه بن : نويتها خلاص !! منتصر بقوه ممزوجه بال : ايوه .. حق ابوى راجع والشمل هيتلم وكل اللى فات هيتصلح .. مش هرتاح الا لما اصلح اللى فات .. يلا يا امى يدوب نتحرك قبل ما الشمس تغيب فاطمه
: عين العقل يا ولدى .. هجهز اهو ( تجهز فاطمه .. ومنتصر يلم حاجته ويحط كل الحاجه ف عربيه نص نقل بتاعتهم .. ويلف ابوه بملايه وينيمه ف العربيه من ورا وجنبه فاطمه ويتحركوا متجهين للقاهره .. يعدى الوقت .. تانى يوم الصبح تصحى روح تلاقى زين بيجهز وواقف قدام رايه بيسرح شعره ) روح بصوت نايم : انت صاحى بدرى ليه كده ؟! زين : انا صاحى ف ميعادى .. الهانم هى اللى صاحيه متأخر ( تبص روح ع نبه جنبها تلاقى الساعه 9 ) روح : ايه دا انا نمت دا كله ! محستش خالص ( يقرب
زين عليها ويها .. تبتسم روح ) زين : مش مهم يا روحى .. اصحى زى ماانتى عاوزه .. انا نازل دلوقتى تمام روح : تمام خلى بالك من نفسك زين بابتسامه : اوك ( يخرج زين وبعدين يفتكر حاجه ويرجع تانى ) روح : ايه تانى ؟ زين : صح نسيت اقولك .. بابا وماما راحوا النادى من الصبح بدرى وبعدها هيروحوا عند خالتى عشان ه وهيرجعوا بليل .. خلى بالك من نفسك عقبال ما ارجع .. كلها كام ساعه .. هحاول متأخرش روح بقلق : هقعد لوحدى ! زين بتفهم : شغلى التلفزيون او اقعدى ف البلكونه ..
اعملى اى حاجه تشغلك وانا مش هتأخر عنك ماشى روح بابتسامه : اوكى ( يقرب ي اغها وبعدين ينزل .. تقوم روح تاخد شاور وتلبس هوت شورت وبدى كب .. تخرج تروق البيت كله وتقف تشوف اللى ف التلاجه وتقرر انها تعمل الاكل .. تطلع الحاجات وتحطها ع الرف ويدوب هتبدأ تطبخ يقاطعها خبط الباب .. تروح تفتح وهى مبتسمه ) روح وهى بتفتح : متأخرتش فعلا ( تتص اول ما تلاقى احمد قدامها .. احمد يبصلها من فوق لتحت بتفحص ) احمد : جيت ف وقتى يعنى……. #يتبع…… التفاعل ياجماعه عشان نكمل 10*11 #الحلقه ((10)) ( يقرب ي اغها
وبعدين ينزل .. تقوم روح تاخد شاور وتلبس هوت شورت وبدى كب .. تخرج تروق البيت كله وتقف تشوف اللى ف التلاجه وتقرر انها تعمل الاكل .. تطلع الحاجات وتحطها ع الرف ويدوب هتبدأ تطبخ يقاطعها خبط الباب .. تروح تفتح وهى مبتسمه ) روح وهى بتفتح : متأخرتش فعلا ( تتص اول ما تلاقى احمد قدامها .. احمد يبصلها من فوق لتحت بتفحص ) احمد : جيت ف وقتى يعنى ( تتخض روح وتقفل الباب ف وشه بسرعه .. احمد كان لسه هيمسك الباب بس هى كانت اسرع منه وقفلته ) احمد : ايه قله الذوق دى !!! روح
من ورا الباب : معلش ثوانى بس ( يسكت احمد .. تروح تلبس اسدال وتلف الطرحه وبعدها تخرج تفتحله ) احمد وهو بيبص لل : الاول كان احلى ع فكره روح : نعم ! احمد : شكلك ف اللبس التانى احلى بكتير من دا روح : هو حضرتك طبيعى ؟؟ احمد : مش فاهم ! روح بحده : محدش خد رأيك دا اولا .. ثانيا حضرتك محتاج حاجه ؟ احمد بابتسامه : اهدى بس .. ثانيا انا مش قصدى حاجه انا بقول ان شكلك الاول مغرى عن كده بكتير .. هو انتى ف كل الاحوال مغريه بس الاول كان تحفه
عليكى ( روح تتنرفز من كلامه ويبان ع ملامحها ال ) روح بيه مكتومه : احترم نفسك واتلم .. وبطل الكلام دا احمد : انا مش فاهم انتى مه نفسك كده ليه ! .. خلينا نتفاهم احسن روح : خير ! احمد : هنتكلم ع الباب كده ؟! روح : سورى محدش جود .. مش هقدر ادخلك احمد : مفيهاش حاجه ع فكره ( لسه هتتكلم وتعترض يدخل احمد .. روح تبصله بزهول .. تلاقيه قعد وبيبصلها ) احمد بابتسامه : اهو كده نتفاهم بقي .. اقفلى الباب وتعالى روح بيه : انت انت ولا ايه .. قوم اطلع بره
احمد : بس بس من غير يه .. هما كلمتين هقولهملك وامشى .. وع فكره انا عارف ان مفيش حد جود وقاصد انى اجى وانتى لوحدك .. لانى مش عاوز حد يعرف باللى هقولهولك دا روح : مش فاهمه يعنى .. ايه الضوع اللى يخليك تدخل بالبجاحه دى ومش عاوز حد يعرفه ! احمد : بجاحه ! واضح انك مش ع نياتك زى ما كنت متخيل .. بصي يا مدام ……. تقاطعه روح : من فضلك اخرج بره الاول وبعدين نتكلم .. ميصحش انك تدخل ومحدش جود احمد : وهو يصح انك تفتحى الباب بشكلك دا ؟! روح : كنت
مفكره انك زين و…….. يقاطعها احمد : وانا مكنتش زين .. وف كل الاحوال فتحتيلى ودخلت .. دا غير انى شوفتك بلبس اعتقد انك ك واحده محجبه ف انتى كده فتحتيلى وانتى قالعه .. تخيلى بقي لو زين جه دلوقتى وشافنى وانا قاعد هنا وكمان اوصفله الطقم اللطيف اللى مراته لابساه تحت الاسدال دا .. ويتأكد فعلا انك لابسه كده .. ويسأل نفسه بقي انا عرفت ازاى .. وكميه الافكار اللى ممكن تخطر ع باله .. تفتكرى رد فعله هيكون ايه وقتها ؟ ( روح تبصله تغراب .. تستغرب تفكيره واسلوبه ف الكلام معاها .. او بمعنى تانى تحس انه
بيهددها وهى مش فاهمه ايه خزى من التهديد العلنى اللى واضح ف كلامه معاها ) احمد : سكتى ليه ! روح : لا ابدا مستغربه اسلوبك مش اكتر .. مبدئيا لما يجى زين انا هقوله بنفسي ع اللى حصل وكمان هقوله انت ازاى شوفتنى الاول .. فتهديدك دا ملوش اى قيمه عندى .. فاتفضل اطلع بره ومتجيش هنا تانى الا ف وجود زين احمد : خروجى حاليا مش ف صالحك .. اسمعى اللى جاى اقولهولك الاول روح بزعيق : هو انت يعنى مش فاهم ! .. غلط وجودك وانا لوحدى .. اتفضل واخرج بقي بالذوق بدل ما اندهلك البواب (
احمد يقف ويعرف ان النقاش معاها ممنوش فايده ) احمد : انا هخرج حاليا بس هنتقابل تانى وواثق انك انتى اللى هتترجينى ونتكلم .. لكن وقتها هعمل زيك بالظبط واطردك تضحك روح تهزاء : لما يجى وقتها بقي ( يقرب احمد ع الباب ولسه هيخرج يسمع صوت حد طالع ع السلم .. يقرب ويلمح زين طالع ) احمد بابتسامه وصوت عالى : سلام يا قمر .. هرجعلك تانى بس ره الجايه غيرى البدى الاسود دا .. عشان لون الشورت احلى بكتير .. باى يا جميل ( روح تبصله بقرف وتقفل الباب .. زين سمع صوت احمد وكلامه .. يتص زين
