بقلم امل نصر

الفصل الخامس والاَخير

غضبت سحر بشدة بعد تصريحه المتبـ,,ــجح لها دون خجل ولا حرج .. التفتت لتغادر ولكنه اوقفها بقوله :
– بلاش تنكرى يا” سحر” ..انا عارف من الاول انك بتحبينى . . يعنى مش هاتضحكى عليا بكلامك .
التفتت بكامل جسدها اليه قائلة بصـ,,ــدمة :
– انت كنت عارف انى بحبك وانا عيلة في ثانوي..ومع ذلك خليتنى اكلملك صاحبتى عشان تتجـ,,ــوزك ؟
بهت وجهه حينما واجهته بخطئه الفا..دح فاردف بارتباك ملحوظ :
– انا وقتها مكنتش فاهم ولكن خدت بالى بعدين .
هزت برأسها تنظر اليه بازدراء قائله :
– لا كنت تعرف وعينك دلوقتى بس فضـ,,ــحتك .. للأسف انا اللى كنت عاميه عشان ماشوفتكش على حقيقتك .
صاح بها مظهرا وجهه القبيح :
– متضحاكيش على نفسك انتى بتحبينى وانا بحبك يبقى ليه نضيع عمرنا على مثاليه هبله مننا .. فكرى كويس قبل ماتقررى ونخسر سنين من عمرنا تانى .
صاحت هى بصوت اعلى :
– افكر فى ايه ؟ انت عقلك راح منك ! قال وانا اللى كنت فاكره انك جاى تكلمني فى موضوع “رمزى “اللى معظم الناس فى الفرح افتكروا انه هايتقدملى !
علت زاوية فمه بابتسامه مقيته يردف بعدم رحمه :
– هو بصراحه كلمنى عنك .. بس انا لما قولتلوا عن عمرك الحقيقى صرف نظر عن الموضوع نهائى .
كلمته القاسيه اصابتها فى مقتل فلم تستطع الانتظار لدقيقه فهرولت على غرفتها بدون استئذان..فهتف خلفها بصوتٍ واضح لتسمعه جيداً .
– عشان تعرفى انك مالكيش حد غيرى ياسحر .